door Corinne Brouwer | dec 12, 2022 | Gedichten
Ik vertaal je passen in oneindig. De kwadraten glijden in de oever van de klei. En onze visies versmelten. Maar niemand die het ziet. Zompig kloppen ze maanden later aan bij mijn ziel. Voorzichtig. Verzopen. Verrookt. Ik vraag: “Wat is het dan, wat je...
door Corinne Brouwer | jan 6, 2022 | Gedichten
Ik strijd en heb jou nodig. Maar als jij het niet kan dan ga ik wel. Ik vertrouw erop dat je me bij de pols grijpt als ik struikel. Dat mijn geduikel je van gezicht voorziet. Dat ik val is zeker. En dat er bloed zal zijn, is evident. Toch ga ik. En ik...
door Corinne Brouwer | nov 13, 2021 | Gedichten
Mijn voeten verschuiven vuurrood oranje, geaderd en in doorbloeden volkomen uitgeleefd. Zo vertaald in elke stap, vertrekt het lachen in beminde lippen enigszins maar in sprank’len nog veel meer. Mijn ziel versnelt en ik loop door. Tot waar de mist is...
door Corinne Brouwer | okt 3, 2021 | Gedichten
Morgen is het vier oktober. Sommigen zien Franciscus van Assisi, de man die onlosmakelijk met deze dag verbonden is, niet zozeer als dierenvriend maar gewoon als een man die in de tijdsgeest vroom wilde zijn en elke les die hij in Gods lering las vertaalde in de...
door Corinne Brouwer | jul 4, 2021 | Gedichten
“Jij weet ergens in het zuiden een vervallen huis te staan Aan het eind van een met wilde struiken dichtgegroeide laan We kunnen vanavond nog gaan rijden Achter onze onrust aan Over het asfalt glijden En naar dat huis toe gaan” – Alex Roeka Een...
door Corinne Brouwer | jun 13, 2021 | Gedichten
Ben op zoek naar mijn volgende dwaling: een nieuw misverstand om in te geloven. Wil de opwinding voelen als op de rug van een onbekend paard, dat – ook wild – door de droom bereden wordt. Neusvleugels wijd, ogen open; briesend; in een passage die de hemel...
Recente reacties