Iedereen (lees: de ene coach na de andere in mijn tijdlijn en e-mailbox) heeft het de hele tijd maar over ‘mental agility’ als dé skill die je nodig zou hebben om 2021 aan te kunnen.
“Stop met alsmaar denken.”
“Verban zorgen.”
“Accepteer de situatie.”
En: “heb een groei-mindset.”
“Gebruik je creativiteit om de uitdagingen van het leven het hoofd te bieden… En groei.”
Ja. 2021 zit vol met onzekerheden. Want als we op dat front niet afgelopen jaar met onze neus dubbel en dwars op de feiten zijn gedrukt, dan weet ik het ook niet meer. Calculeer ze dus maar lekker in, die onzekerheden. En de wendingen die nog komen gaan ook. (Al is het leven altijd al zo. Ergens.)
Die mental agility… Die heb je altijd nodig. Niet alleen nu. Het is geen superhip ding of zo. (De oplettende lezer snapt dat hier het dingetje zit waarom ik me er nu druk om maak en toch even m’ zegje doe…)
Die mentale behendigheid is serieuze business. Misschien stoort dat me wel. Dat mental agility ‘ineens’ als een soort eigenschap in de etalage staat die voor iedereen te koop is: “Voeg ‘m toe aan je toolbox en je kunt er dit jaar tegen.”
Voor mij hangt ‘mental agility’ nauw samen met veerkracht. Die term vind ik sterk, krachtig en meeromvattend. Ik hecht er dan ook meer waarde aan om die allesomvattende term te gebruiken en niet alleen de delen van de som.
Mijn punt is… Veerkracht train je niet door te stoppen met denken en je creativiteit de vrije loop te laten. Sterker nog: dat werkt niet. Dat lukt je niet.
Veerkracht kun je trainen door je bewust te worden van de zaken die invloed hebben op je energie, wilskracht en doorzettingsvermogen. Vanuit daar kun je veerkracht ontwikkelen. Het stelt je ook in staat om naar de belangrijke dingen in je leven te kijken en te zien hoe je paden lopen (en desgewenst het pad kiezen dat je – zoals men dat noemt – vooruit helpt). In dat ontwikkelingsproces helpt het soms om de nodige challenges op je pad te hebben en daar bewust mee om te gaan… Kan ik je uit ervaring vertellen. Maar een schriftje pakken en ‘mental agility’ gebruiken om de challenges het hoofd te bieden, zal de oplossing voor komend jaar niet zijn…
Toch heb je volgens sommige coaches maar drie dingen nodig (en tekenen die bij uitstek je mentale behendigheid):
- Acceptance van de situatie
- Een groei-mindset
- Creativiteit
Ik ben blij dat er meer aandacht is voor mental agility. Dat er vanuit een positief perspectief gekeken wordt naar de flexibiliteit die we als mens kunnen gebruiken om met uitdagingen om the gaan. Maar het is misschien goed om te zien wat reëel gezien mogelijk is en écht werkt.
Dus dat pushen vanuit “we need to go forward” en “stop met overdenken en accepteer de situatie”…. Dat werkt niet voor mij. Dat is geen mental agility.
Mental agility en uiteindelijk veerkracht train je juist door inzicht. Inzicht krijg je niet door je alleen maar bezig te houden met (aftreksels van) positieve psychologie. Je traint het door je bewust te worden van wat er gebeurt en op dat punt de leiding (durven en kunnen) nemen in je leven. Voor zover mogelijk. (Er is slechts één ding zeker: er komen altijd onverwachte zaken op je pad, waarover je geen controle hebt. Wat ‘die coaches’ ook beweren…) Bewust keuzes maken voor wat echt belangrijk is. Voor wie belangrijk is. Dat betekent niet dat je je daarop focust: de focus is op het geheel. De keuze is echter heel bewust voor een van de delen van het geheel. Voor een van de paden.
Accepteren is nog steeds belangrijk. Maar “de situatie accepteren” is veel te vrij geformuleerd. Dan kun je ook bij de pakken neer gaan zitten. “Accepteren” betekent voor mij iets anders. Het betekent niet dat je je neerlegt bij een situatie zoals die op dat moment is. Dat je het prima vindt dat deze voor altijd mag bestaan. Accepteren betekent dat je afstand neemt van de status quo en er vanaf die afstand met nieuwe ogen, inzichten en overzichten naar kijkt. En dat je herijkt. Dat je beslist dat dat je startpunt is. Dat je vanaf daar verder kijkt. En gaat. Zonder enige waarde toe te kennen aan ‘de situatie’.
Het belangrijkste is dat je jezelf niet vereenzelvigt met de situatie. Dat je teruggaat naar wie jij bent en wat jij belangrijk vindt. Dat maakt je veerkrachtig.
Het is soms lastig om door de emoties door afstand te nemen van de situatie. Maar “accepteren” van de situatie (en alle bijhoudende gevoelens) zoals veel promotors van ’mental agility’ nu zeggen, is echt iets anders dan de tijd nemen om te bepalen wat voor jou het leven de moeite waard maakt. Dat laatste vind ik een waardevol startpunt.
Ik ben geen voorstander van ‘positief denken’ als oplossing voor alle challenges die het leven ons geeft. Als jij het nodig hebt om met twee ogen vol tranen in die de realiteit te duiken (voor zover die bestaat op dat moment), dan moet je dat doen. Ik moedig je echter aan om je bewust te worden van je gedachten. En de invloed ervan op je gevoelens en ideeën over ‘de situatie’ (voordat je deze zou ‘moeten accepteren’).
Als het je lukt om afstand te nemen, lukt het je vast om te herijken. Vanuit daar je pad te bepalen. Misschien zelfs een glimp van de mogelijkheden op te vangen…. Of er vol voor te gaan. Dan wel met de uitdagingen in kaart. Lekker zonder groei-mindset. Met een vol bewustzijn van hetgeen voor jou het leven de moeite waard maakt.
Recente reacties