Selecteer een pagina

Het is weer Pasen, mamma.

Ja alweer, hoor je van mij. Het is om de leeftijd die ik nu bereik, die je had toen je mij droeg.

jouw bloed
mijn bloed

Onzekerheden verdwenen met de maanden in jouw alsmaar groeiende buik. Ze leken in eerste instantie te groeien maar tegelijkertijd wist je beter: dit verbond was voor altijd. De vraag was enkel nog: hoe kon die stralende zomer, waarin je die beminnelijke tan had, je voorbereiden op een leven met mij?

Je kreeg een meisje. En ze was rücksichtslos en emotioneel; en en het leek alsof het haar doel was om elke Griekse tragedie te laten verbleken bij haar drama.

Toch zijn we voor altijd verbonden. Stil, maar wacht maar. Alles wordt nieuw.

Zalig Pasen.